तो एक माणूस होताअन्यायाला वाचा फोडणाराकपोल्पल्पित कथात्याच्या माथ्यावर पेरल्याइथल्या प्रस्थापित शेंडीधाऱ्यांनी!बदनामी तंत्र वापरूननेस्तनाबूत केलात्याचा उज्वल इतिहासमाणूस पचला नाही तरसुरू होते त्याची बदनामीअथवा सुरू होते त्याचेदैवीकरण…शेतकरी,सामान्यांचा राजाद्रोउपदीची इज्जत राखणारातो कृष्णगाडल्या गेला कायमचापरशुरामाच्याएका कुऱ्हाडीने…..
शब्दांचे इमलेबांधणाऱ्यांनो माझा सलामतुमचे शब्दना सड्याला कामी येतना सारवणाला…आक्रोश,आक्रन्ददया,करुणा,विद्रोहफक्त कागदावरच..!एका बॉटलमध्येप्रस्थावना लिहिणारेअतीव दुःख मांडतातआपल्या लेखणीतून….दिनदुबळ्यांसाठी एकरुपयाही खिशातून बाहेरपडत नाही कीअन्यायाविरोधात चारभिंतीच्या बाहेरहीकधी पडत नाहीत तुमचे पाय…व्यस्थ असतात सदाआपलीच स्तुती करण्यातअन मारीत बसतातकागदी तिर आपल्याचमाणसांवर…..हे कागदी वाघ….
तुम्ही आमच्यासाठी काय केलंहे आज विचारू नकाआमच्या मनात आत्ताही तुमचा तिरस्कारओतपोत भरलेला आहे!आमच्या मनाच्या कोपऱ्यातून तुमची जातकधी नष्ट होऊ देणार नाहीअशी व्यवस्थाच निर्माण करण्यात“ते” यशस्वी होताहेत…या व्यवस्थेला जेवढे “ते”तेवढेच आम्ही स्वतःलातुमचे सैनिक म्हणवून घेणारेही जवाबदार आहोततुमच्या नावाचा वापर आणितुमचा फोटो कुठे वापरायचा याचे कसब“ते” शिकतांनाचआम्ही सैनिकांनीही शिकून घेतलेतुमच्या विचारांशी आज काय देणं घेणंतुमच्या नावावर आम्हाला
काय सर तुम्ही ?चमचा सोडून हाताने जेवताहातहो काय झालंकाही स्टेटस वैगेरे आहे की नाहीकसलं स्टेटसबाजूला बघा प्रत्येक जणचमच्याने जेवतोयमगतुम्ही असे कसे गावंढळमाझा चेहरा पडला नाहीकी वाईटही वाटलं नाहीतिला जवळ बोलावलंबघ लहानपणी माझी आईहातानेच जेवू चारायचीलहानपणापासून मी सुद्धाहातानेच जेवायला शिकलोचमच्याने घेतलेल्या घासानेआजही माझं पोट भरत नाहीकारण जगातल्या कोणत्याही चमच्यानेआईच्या हाताची बरोबरी केली नाहीज्या चमच्याने माझ्या मायेचीकधी
हाताच्या रेषेत भविष्य असतंकी कपाळावरच्या रेषेत ते दिसतंकी घामाच्या थेंबात ते वसतंहे ठरवायचं असतं प्रत्येकानंसमोरच्या माणसावरविश्वास ठेवण्यागोदरचिकित्सा आणि तर्कअसतो करायचाअन समोरचा काय म्हणतोयते खरं कि खोटं हे हीबघायचं असतं तपासूनखोटी गोष्ट दहा वेळाओरडून सांगितली कीती सर्वांनाच खरी वाटायला लागतेअन खऱ्याच्या प्रकाशाला लागतंखोट्याचं ग्रहण…सत्याला मरण नसतं तरखोट्याला शेवटी सरण असतंहिशोब प्रत्येकाचा होत असतोमाझा,तुझा,खऱ्याचा,खोट्याचाभविष्याच्या अथांग सागरात……
ठरवायचं असतं प्रत्येकानं Read More »
देह नश्वर आहेतो नष्ट होणेच आहेआज तू, उद्या मीनक्कीच मरणार आहेआज तू बिमार आहेसमी ही नेहमीच बिमार पडतोडॉक्टरांकडे गेल्याशिवायदोघेही बरे होत नाहीसंकटे तुझ्यावरही येतातमाझ्यावरही आलीच होतीतू खूप पूजा केलीसआणि मी केली नाहीम्हणून माझी संकटे वाढलीअन तुझी संकटे कमी झालीअसे कधी झाले नाहीदेवदैवाचा बाजारमनाच्या भीतीने वाढतोकर्मावर ज्याचा विश्वासतो दैव नव्हेतर कर्माच्या नितीवर चालतोगहू पेरला तर तांदूळ
मी खोटे बोलेन,तुझ्याशी,त्याच्याशी..मी बोलेन वाईटतुझ्याविषयी,सर्वांविषयी..मी करेन चुगल्यातुझ्या,सर्वांच्या..तुझ्या,तुमच्या पाठीमागे..!!मी स्वतःशीबोलू शकेन का खोटेवागेन का खोटेअनस्वतःचीच करेन काखोटी स्तुती……माझी चूक,माझा नालायकपणामाझा नीचपणामला स्वतःलाचआवडत नाही….
तुजसारखा नाही जरीजीव लावतो कुठेहीदुर्गुण असेना कितीहीपण धावतो कुठेही…द्वि भूमिकेत कधीहीवावरने जमले नाहीखोट्याला कधीहीसावरणे जमले नाहीझरा क्षुलक नाल्याचामी वाहतो कुठेही….आरशासम जगणे हेलपवणे जमले नाहीखोट्या विश्वात स्वतःलारमवणे जमले नाहीकर नित्य सभ्य कामेतो पावतो कुठेही…..
दोस्ताहो तुझ्यात आणि माझ्यातफरक आहेच,मी हाफ प्यांट वर पैदलशाळेत निघायचोतू फुल ड्रेसमध्ये कॉन्व्हेंट मध्येरिक्षाने जायचासजातांना मम्मी पप्पांनाबाय म्हनायचासतेव्हा माझी आई शर्टाचीतुटलेली गुंडी शिवून देत असायचीअन बाप आकाशाकडंएकटक बघत असायचा…तू जेव्हा नव्या कोऱ्या सायकलनेफुल प्यांटातकॉन्व्हेंट मध्ये जायला लागलासमी मात्र शाळेत ताराची थैली घेऊनतसाच पैदल जायचो…….माझ्याकडे सायकल आलीतेव्हा तूदुचाकीवर स्वार झालेला दिसलासमी कोस दरकोस सायकलचालवून शाळेत यायचो
दुःखात आनंदआनंदात दुःखसंसार अश्रूंचामहा पूर…खोट्याने मारलेसत्याने तारलेदुतोंडी जगणेकामी नाही….खोट्याची महिमाचमकते खोटीसत्याला मरणनाही जगी…माणूस कोणतानसतो वाईटचुकांची गणनामाणसाची….सत्याशी तो संगअसत्याशी असंगहाच माझा रंगसदोदित….
साहित्य चोरी बरी नसते.
कॉपी करू नका,शेअर करा -उमेश पारखी
